Wat was je eerste baantje?
In een theehuis, bij een leuk surfstrandje in Naarden. Daar ben ik direct ontslagen. Ik zat in de bediening en had er een hekel aan om te zeggen: mijn collega komt zo bij u, dus ik ging gewoon iedereen helpen – en daarmee niemand. Dat werd chaos, het ging steeds mis bij de kassa, dus al snel zeiden ze tegen me: je kunt beter wat anders gaan doen. Toen ben ik onder meer in de fabriek van mijn vader gaan werken. Aan de lopende band: dopjes op flesjes, flessen in doosjes. Mijn vader is van de spartaanse opvoeding. Ik vroeg altijd: waarom krijg ik niet betaald? Maar dan zei mijn vader: jongen, je krijgt al genoeg.

Wat is het verschil tussen een gewoon bedrijf en een familiebedrijf?
Ik denk dat je bij een familiebedrijf meer voelt wat er nodig is. We zijn misschien meer betrokken als het gaat om onze rol in de samenleving. Wij doen geen zaken in China omdat daar dierproeven nodig zijn om je product te verkopen, bijvoorbeeld. Dat is niet in lijn met hoe wij denken dat je met dieren om moet gaan. Daar kun je een ingewikkeld verhaal over ophangen, maar mijn vader en ik bedenken dat met zijn tweeën gewoon hier aan tafel.

Wat zou je graag doorgeven of nalaten?
Een betere wereld, dat klinkt wel erg groots en meeslepend hè? Als ik het simpel houd: dat mensen dankzij Keune zich beter hebben kunnen ontplooien. Dat mensen kansen hebben gekregen die ze anders niet hadden gehad, of dat ze een betere professional zijn geworden. Ik wil mensen stimuleren en impact maken. Ik houd van creëren: daarom heb ik destijds een tv-bedrijf opgezet. Ik zou ook liever stratenmaker zijn dan schoonmaker. Ik zou liever aan het eind van de dag zeggen: kijk, dit stuk straat heb ik gelegd, dan dat je iets hebt schoongemaakt wat morgen weer vies wordt. Dan kun je weer opnieuw beginnen. Toen ik bij Keune kwam, was het bedrijf al succesvol. Zonder mij was het prima doorgegaan. Dus ben ik kritisch gaan kijken wat ik kon toevoegen, in plaats van met de benen op tafel door te gaan op de ingeslagen weg.

‘Ik denk dat het draait om het eenvoudige zinnetje: niet per se de grootste willen zijn, maar de beste’

Wat is de belangrijkste impact die jij gemaakt hebt?
Ik denk dat het draait om het eenvoudige zinnetje: niet per se de grootste willen zijn, maar de beste. Dat is een duidelijke visie, die ons soms zelfs geld kost. Zo zijn we gestopt met het groothandelskanaal, omdat groothandelaren geld verdienen aan producten die wij maken en door de kapper begeerlijk zijn gemaakt. Dan vind ik dat de opbrengsten alleen bij deze twee partijen moeten liggen. Afscheid nemen van dit kanaal heeft ons miljoenen gekost, maar is wat mij betreft wel hoe je invulling geeft aan de beste willen zijn in de industrie.

Wat is de moeilijkste beslissing die je ooit hebt moeten nemen?
Stoppen in Rusland. Rusland was een flinke markt, en we hebben al onze activiteiten daar gepauzeerd. Dat voelde als het enige moreel juiste, ook al doet het financieel enorm pijn. Dat een bedrijf als Heineken er nog steeds zit, vind ik onbegrijpelijk. Een heel mooi merk, ik heb ervoor gewerkt, maar hierin stelt het me echt teleur. Mijn vader en ik hebben nog geen vijf minuten hoeven praten over wat we zouden doen na de Russische inval in Oekraïne. Dat heeft ook te maken met wat mijn vader in de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Hij weet hoe het is als mensen wegkijken. Wij zeggen: recht je rug als het zwaar wordt. Dan laat je zien uit welk hout je gesneden bent.

Hoe voelt dat nu?
We willen op geen enkele manier het Russische regime steunen, dus ik vind dit nog steeds de beste keuze. Maar waar mensen aan voorbijgaan, is dat in Rusland een familie voor Keune werkte die al dertig jaar met veel liefde aan ons merk heeft gebouwd. We kennen die mensen en hun teams goed. Het is ingewikkeld: wat je hoopt is dat je door mensen dwars te zitten de weerstand tegen het Russische regime van binnenuit ontstaat. Maar dat komt neer op het slachtofferen van mensen die je dierbaar zijn.

‘Mijn vader en ik hebben nog geen vijf minuten hoeven praten over wat we zouden doen na de Russische inval in Oekraïne’

Wat is je grote droom?
Dat we een substantiële bijdrage hebben kunnen leveren aan het welzijn van mensen in het kappersvak. Daarom steunen we initiatieven in Brazilië en Indonesië, waarbij we jonge mensen het kappersvak leren. Wij bieden de opleiding aan en onze producten, gratis, zodat die jonge mensen uit bijvoorbeeld de favelas een duwtje in de rug krijgen. Ik zie dat we zo echt het verschil maken, want kappersopleidingen daar zijn niet voor iedereen weggelegd.

Was dat jullie idee?
Nee, van een distributeur in Brazilië. We zijn omringd met mensen die denken zoals wij, daar ben ik trots op. Hij zag dat er allemaal jonge vrouwen op zoek waren naar werk maar niet aan de bak kwamen. Door dit initiatief hoeven ze niet te bedelen of andere nare dingen te doen om aan geld te komen. En zodra zij geld gaan verdienen, kunnen wij dat ook. Mensen kijken mij daar soms raar over aan, maar ik vind dat een heel interessant model. Ik ben er bovendien heilig van overtuigd dat mensen liever van waarde zijn dan dat ze een goededoelenproject zijn en een aai over de bol krijgen.

Hoe haal je het beste in anderen naar boven?
Allereerst door heel duidelijk te zijn in wat je wilt. Dat wordt weleens vergeten. Alleen vrijheid geven, daar geloof ik niet in. Mensen gedijen goed bij kaders. En daarna probeer ik ze enthousiast te maken voor ons doel. Daarom zijn we ook heel selectief in wie we aannemen. Mensen die gewoon heel goed zijn in iets, hoeven niet per se goed te zijn bij ons. We zoeken geen brilliant assholes, want die ruïneren je cultuur. We zoeken mensen die zichzelf en het bedrijf elke dag proberen te verrassen, die een positieve bijdrage leveren aan anderen. Als je de receptionist geen gedag zegt, kun je gaan. Dan heb je hier geen plek.

‘We hebben een Keunehuis, een huis voor medewerkers die tijdelijk onderdak nodig hebben’

Van welke eigenschap zou je het liefst afscheid nemen?
Ik kan ergens soms heel emotioneel in zitten. Van moeilijke beslissingen, zoals ons vertrek uit Rusland, kan ik wakker liggen, of als het niet goed gaat met een medewerker. We hebben een Keunehuis, een huis voor medewerkers die tijdelijk onderdak nodig hebben. Soms hoor je schrijnende verhalen. Ik trek me het lot aan van mensen die het minder goed hebben dan ik. Ik heb veel geluk gehad, neem alleen al waar mijn wieg stond. Dat brengt een verantwoordelijkheid met zich mee.

Wat is het beste advies over leiderschap dat je ooit hebt gekregen?
Omring je met mensen die slimmer zijn dan jij. Dat is ook wat ik leuk vind. We hebben nu zoveel goede mensen om ons heen, die me echt positief kunnen verrassen. Ik vind het mooi om mensen het vertrouwen te geven om boven zichzelf uit te stijgen. En misschien is er op een gegeven moment iemand die zegt: laat mij dan ook de tent maar runnen. Tot nu toe denk ik dat ik nog steeds het meest gekwalificeerd ben, ik denk dat ik het geheel goed overzie, maar ik hoef niet zo nodig alleenheerschappij te hebben. En sowieso is mijn vader ook nog altijd actief betrokken. We denken misschien op sommige punten anders over het aansturen van mensen: mijn vader heeft altijd op een hiërarchische manier leiding gegeven in het bedrijf, ik ben meer van het dienend leiderschap, maar qua moreel kompas zitten we op één lijn, en dat is denk ik het allerbelangrijkste.

Interview: Vera Spaans | Fotografie: Pieter Bas Bouwman