Op 15 juni waren Pauline van der Meer Mohr, Commissaris bij ASM, Ahold Delhaize, NN en Viatris, Voorzitter Monitoring Commissie Corporate Governance Code en Ed van de Weerd, CEO A.S. Watson Health & Beauty Benelux (van Kruidvat, Trekpleister) onze gast in een webinar over de maatschappelijke verantwoordelijkheid van directieleden, bestuurders en commissarissen. Moderator was Sander Schimmelpenninck, ondernemer, opinie- en programmamaker en TV presentator.
Veel leiders maken te weinig haast bij het verduurzamen van hun onderneming. Daarover zijn Ed en Pauline het eens. Maar ze snappen het wel. Pauline: “De aankomende Europese wetgeving geeft een vrij zware last op de schouders van bestuurders en commissarissen. Zij moeten straks transparant zijn over al hun negatieve effecten op het milieu en de samenleving in het algemeen. Dat leidt tot weerstand.”
Tussen hoop en vrees
De beruchte klimaatzaak tegen Shell heeft veel bestuurders en commissarissen de stuipen op het lijf gejaagd. Daardoor willen ze niet te veel op de muziek vooruit lopen, aldus Pauline. “En dat begrijp ik. Maar tegelijkertijd zullen we wel die kant op moeten, dus kun je maar beter beginnen. Niet alleen om aan die nieuwe wet te voldoen, maar ook omdat die wet er met een reden is. Dat moet je niet alleen doen, dat moet je ook willen.”
Enorme klus voor MKB
Bedrijven in Nederland zijn nog niet klaar voor de grote transitie. Pauline: “Grote bedrijven hebben het wel redelijk op orde, die hebben er veel mensen op zitten en kunnen zich dat veroorloven. Maar de Europese wetgeving geldt straks ook voor het MKB. Bedrijven moeten al hun emissies in kaart brengen. Van zichzelf, maar ook van de hele keten. Hoe groter de scope, hoe ingewikkelder dat is. Dat is een enorme klus en dáár moeten we ons op richten. Het moet namelijk wel gebeuren.”
‘Onze hele naoorlogse economie is gebaseerd op een fossiele wereld’
Overleven
Een ding is duidelijk: de verduurzaming gaat te langzaam. Maar om te versnellen, heb je mensen en middelen nodig, geeft Pauline aan. “Je moet je investeringscapaciteit verleggen van de fossiele wereld naar de niet-fossiele wereld. Onze hele naoorlogse economie is gebaseerd op een fossiele wereld. Om dat helemaal om te katten, is een gigantische slag.” Ed maakt zich vooral zorgen over de bedrijven die er minder goed voor staan. “Zij doen hun best, maar ze hebben ook de verantwoordelijkheid voor hun medewerkers. Soms is het gewoon overleven. Daar wordt nog wel eens te makkelijk over gedacht.”
‘Ik ben opgegroeid in de bible belt. Wat ik daarvan heb meegekregen is: je moet iets beter achterlaten dan je het hebt gekregen’
Rentmeesterschap
Ed ziet het als de rol van de retailer om klanten te helpen verduurzamen. “Heel veel kleine stapjes dragen minstens zoveel bij als één grote stap. Het is belangrijk om mensen de goede kant op te helpen. Bijvoorbeeld door bepaalde producten gewoon niet in te kopen. Ik ben opgegroeid in de bible belt. Wat ik daarvan heb meegekregen is: je moet iets beter achterlaten dan je het hebt gekregen. Goed rentmeesterschap. Dat geldt voor het bedrijf en de wereld. Niet alles draait om geld. Met je bedrijf kun je via de consument stappen zetten. Dat kan niet te langzaam gaan, want dan bereik je niks. Maar het kan ook niet te snel gaan, want dan haken klanten af en kun je helemaal niets meer beïnvloeden.”
Motivatie, druk of wetgeving
Niet elke bestuurder is even overtuigd van de noodzaak van verduurzaming. “Maar het gaat niet alleen om de bestuurder. Aandeelhouders, commissarissen, medewerkers moeten trots zijn op een bedrijf, klanten moeten erachter staan. Al die krachten bij elkaar zijn de drijvers voor een bestuurder”, aldus Ed. Om onwillige bestuurders in beweging te krijgen, is wetgeving een laatste redmiddel. Pauline: “Je moet het hebben van de intrinsieke motivatie van de bestuurder óf van de wet. Als die motivatie er niet is, heb je die stok achter de deur nodig. Maar uiteindelijk ziet bijna iedereen wel in dat het anders moet. Als je als bedrijf over 20 jaar nog mee wil doen, moet je nu verduurzamen.”
Gewoon gaan
Bestuurders moeten gewoon gáán, desnoods in veel kleine stapjes. Ed: “Elke progressie is een stap vooruit. De berg lijkt soms zo hoog dat je de klim niet aandurft, maar begin gewoon. Als we samen allemaal de goede kant op bewegen, komen we uiteindelijk wel op de top.”