Wat voor leiderschap verwachten we van een Chief Financial Officer?
Vincent Timmers van Ebbinge sprak met Hans van Dam, CFO bij CleanLease.
In welke transitie speelt jouw werk zich af?
CleanLease bestaat uit meerdere professionele wasserijen in de Benelux die samengevoegd zijn. Op dit moment werken we hard aan het verbeteren van onze resultaten en aan de analyse van onze prestaties, want die is belangrijk om betere beslissingen te kunnen nemen. Bij mijn vorige werkgever Parenco was de analyse sneller en verder ontwikkeld, maar in een groter bedrijf als CleanLease ligt het een stuk complexer. Daardoor gaat verandering soms langzamer dan ik zou willen. Eerder werkte ik aan veertien prioriteiten tegelijk, nu zijn dat er voorlopig maar vier. Ik moet een stapje terug doen, terwijl ik soms denk: verdorie, dat had sneller gemoeten. CleanLease is daarom echt een nieuwe uitdaging voor mij.
Dat klinkt alsof je ongeduldig kunt zijn. Hoe bewaar je je rust?
Het helpt om dit soort dingen met anderen te delen. Klopt mijn ongeduld en leg ik de lat niet te hoog? Ik praat erover met mensen die ik vertrouw. Als zij me vragen wat er wél gelukt is, zie ik in dat we met CleanLease echt op de goede weg zijn. Dat houdt me in balans, want voor mij is het glas eerder halfleeg dan halfvol: ik ben kritisch-realistisch. Door twijfels te delen kan ik ze aan de kant zetten en op een strijdvaardige, positieve manier verdergaan.
Hoe belangrijk is het om je kwetsbaar op te stellen?
Als je durft te laten zien dat je niet onfeilbaar bent, maakt dat je meer een mens, in plaats van een functionaris. Ik vind het belangrijk dat mensen hun emoties delen, omdat ze anders in de weg kunnen zitten. Dan loopt iemand gefrustreerd rond zonder dat je weet wat er precies aan de hand is.
Heeft die gevoelskant altijd in je gezeten?
Van binnen wel, maar ik uitte het nog niet. Ik heb wiskunde gestudeerd, dat gaat over formules, theorieën en stellingen. Je zat de hele tijd alleen met je boekje en je rekenmachine. Toen ik ging werken kwam ik in aanraking met de toepassingen en leerde ik mezelf beter kennen door training en coaching. Ik ontdekte dat het prettig is om geen rol te hoeven spelen, maar jezelf te kunnen zijn. Dat versnelt vaak een analyse of gesprek. Ook leerde ik dat iemand zelden zomaar zijn hakken in het zand zet. Er zit vaak veel meer achter, want eigenlijk iedereen wil zijn werk zo goed mogelijk doen.
Wat vraagt het van je om CFO te zijn in een private equity-omgeving?
Oordeelsvorming is heel belangrijk in private equity: je moet niet alleen analyseren, maar ook een oordeel hebben en daar een actie aan verbinden. Wat ik heel sterk vind is dat private equity durft te investeren om een bedrijf beter te laten presteren en te laten groeien. Daarvoor moet je als CFO vertrouwen kweken en transparant zijn.
Tijdens het exit-traject van Parenco kreeg je de bijnaam ‘the rock’. Waarom?
Het was een intense periode, waarin ik niet alleen de dagelijkse business moest runnen, maar er ook veel van me gevraagd werd door veel verschillende geïnteresseerde partijen, die net rupsjes-nooit-genoeg waren. Ik bleef kalm en kon me goed op de inhoud blijven concentreren, daar komt denk ik die bijnaam vandaan. In de drukte is het belangrijk om je energie in balans te houden. Ik weet wanneer ik gas terug moet nemen, door iets te doen met mijn gezin of te gaan sporten, om daarna weer goed door te kunnen gaan.
Zitter er ook scherpe randjes aan jouw leiderschap?
Thuis kan ik narrig worden als iets me niet lukt, wat ik moeilijk los kan laten. Dat krijg ik dan gelukkig wel te horen. Op mijn werk maak ik dan soms cynische grapjes of word ik juist stiller en weten anderen niet zo goed wat er speelt. Ik heb dan nodig dat iemand mij daarop aanspreekt en ik leg het ook wel uit aan anderen.
Is CFO wel de juiste uitdrukking voor wat je doet?
De F mag blijven, want Finance is echt een vak, maar ik zou de E toevoegen, van ethiek. Als CFO word je vaak betrokken bij vragen als: is dit wel of niet goed om te doen, past dit bij ons? Daarvoor is je ethische antenne belangrijk. Soms moet je durven zeggen: dit moeten we niet willen.
Geschreven met medewerking van Lisanne Snelders, fotografie van Pieter Bas Bouwman