Wat was je eerste baantje?
Bijles geven, in onder andere economie en wiskunde, op mijn eigen middelbare school in Hilversum. Dat kon ik doen vanaf de tweede klas, veertien moet ik toen geweest zijn. Daar heb ik mijn liefde voor lesgeven en spreken ontwikkeld.

Wat wil je veranderen aan de status quo?
Representatie vind ik enorm belangrijk. Je ziet te weinig verschillende mensen in boardrooms en andere plekken waar belangrijke beslissingen genomen worden. Terwijl diverse besturen beter besturen. Ik ben met Stem op een Jongere actief aan het zorgen dat er meer jongeren verkozen worden. Dat hebben we gedaan bij de Tweede Kamerverkiezingen en de Gemeenteraadsverkiezingen. We hebben twee doelen: dat jongeren gaan stemmen en dat ze stemmen op jonge mensen.

Een extra drempel is dat leeftijd niet op de stembiljetten staat. Ik heb nachtenlang LinkedIn doorgeploegd om de
leeftijden van kandidaten te vinden. Op de webpagina’s van politieke partijen vind je wel of een politicus een honden- of kattenmens is maar niet hoe oud iemand is.

‘Op de webpagina’s van politieke partijen vind je wel of een politicus een honden- of kattenmens is maar niet hoe oud iemand is’

Wat zegt leeftijd over iemands kwaliteiten? In Oostenrijk hadden ze een piepjonge kanselier die weg moest vanwege corruptie.
Ik denk niet dat leeftijd iets zegt over kwaliteiten, maar wel over geleefde ervaring. Ik heb niet de geleefde ervaring van mijn ouders die de jaren tachtig en negentig actief meegemaakt hebben. Maar ik heb bijvoorbeeld beleefd hoe bedrukkend het is om een studieschuld te hebben waar je u tegen zegt, dat kennen mijn ouders niet. Voor het setje problemen dat jij tegenkomt kun jij het beste prioriteiten aanbrengen en de juiste oplossingen bedenken. Als je mensen in een bestuur zet met dezelfde geleefde ervaringen krijg je superveel blinde vlekken. Dat moeten we niet willen, zeker niet in de politiek of belangrijke besturen.

Hebben jullie al resultaten kunnen boeken?
Elke voorkeurszetel voor een jongere is een succes, maar ik kan je nog niet vertellen of over alle gemeentes van Nederland bekeken het goed of slecht gegaan is, daarvoor moeten we een enorme hoeveelheid data doorspitten. We hebben tientallen berichten van verkozen jongeren met voorkeursstemmen ontvangen. Ook door het succes van het vergelijkbare initiatief Stem op een Vrouw, waardoor Kauthar Bouchallikht van GroenLinks nu als jonge vrouw in de Tweede Kamer zit, weten we dat onze methode werkt.

Waar bestaat jouw dagelijkse bestaan nu uit?
Ik heb een lijstje gemaakt. Naast mijn Master Global Business & Sustainability ben ik actief bij een stuk of zes initiatieven en organisaties. Hier komen ze: Stem op een Jongere, Netwerk 2100, Jongeren in Institutioneel Pensioen (JIIP), Aandeelhouders van de toekomst, Groenpensioen en het Netherlands Investment Managers Forum (NIMF). Dit academische jaar heb ik gedoopt tot ‘mijn jaar van impact’ omdat ik de transitie maak van student naar young professional. Ik verdien soms wat aan spreek- en moderatiewerk, maar geld verdienen staat tot ik een ‘grote mensen baan’ heb voor mij
op de tweede plek.

‘Ik ben van plan er nog te zijn in het jaar 2100. Maar niemand is hier mee bezig, 2030 vinden mensen al ver weg. Daarom heb ik met een groep koplopers het netwerk 2100 opgericht’

Vertel eens wat meer over 2100, dat klinkt mysterieus.
Ik ben van plan er nog te zijn in het jaar 2100. Maar niemand is hier mee bezig, 2030 vinden mensen al ver weg. Daarom heb ik met een groep koplopers het netwerk 2100 opgericht, met steun van de Impact Economy Foundation. We starten met het klaarstomen van 21 jonge, ‘aankomende bestuurders’ voor non-executive posities. De andere helft van het netwerk bestaat uit ervaren bestuurders, denk aan Barbara Baarsma en Alexander Rinooy Kan. Ons doel is om de bestuurskamers van de top 100 Nederlandse bedrijven zich in te laten zetten voor een leefbare planeet en brede welvaart.

Ben je niet bang dat je afstevent op een burn-out met zoveel activiteiten?
Ik heb nooit een burn-out gehad maar kwam al wel eens in de buurt. Toen ik een paar jaar geleden naast mijn studie een onderzoeksproject over kinderrechten wilde doen waarschuwde mijn begeleider dat hij ‘me niet een burn-out in wilde begeleiden’. Mijn vriend helpt me mijn grenzen te herkennen en zorgt ervoor dat ik af en toe loslaat. ‘Je moet nu je laptop wegleggen,’ zegt hij dan. Dan gaan we hele domme tv kijken, of naar het strand.

‘Ik heb geleerd dat ik niet zomaar door andere mensen mijn ruimte moet laten afpakken’

Van welke misstap heb je veel geleerd?
In het begin, toen ik nog niet vaak met bestuurders sprak, heb ik me weleens te klein gemaakt. In bestuurskamers tref je nou eenmaal vrij dominante mensen. Ik bleef dan stil na een opmerking zoals ‘jij bent zo jong, je kunt hier nog niets van weten’. Nu zou ik daar iets van zeggen, want ik heb geleerd dat ik niet zomaar door andere mensen mijn ruimte moet laten afpakken. Als iemand zegt ‘mijn kinderen zijn nog ouder dan jij’, zou ik nu antwoorden ‘wat mooi dat u kinderen heeft, dan zet u zich vast erg in voor de jeugd, want u weet hoe belangrijk dat is’.

Je klinkt al als een politica. Heb je ambities in die richting?
Ik zou graag senator willen worden. Maar wel jong, het liefst nog voor m’n dertigste, dat zou dus al binnen vijf jaar zijn. Ik woon in Den Haag, ook al studeer ik in Rotterdam, omdat ik het vet vind om zo dicht bij de politiek te wonen. Als er een protest is op het Malieveld sta ik er in tien minuten bij. Borrelend op het Plein kom je kamerleden en beleidsmakers tegen met wie je een praatje kunt aanknopen. Bij welke partij ik me het meest thuis voel kan ik niet zeggen omdat ik vanwege Stem op een Jongere neutraal moet blijven.

Waar lig je van wakker?
Van de positie van jongere deelnemers in het pensioensysteem. Maar nog meer van de klimaatcrisis. Dat gaat ons als jonge mensen zó hard raken. De pensioensector met al z’n miljarden zou daar wat aan kunnen doen. Ik vind het prima om een pensioen op te bouwen, maar als ik straks met een zuurstoffles op een terp moet leven heb ik er niet veel aan. Ik heb liever wat minder pensioen en een leefbare planeet dan andersom.

Heb je je carrière aan iemand te danken?
Professor Dr. Harry Hummels begeleidde mijn bachelorscriptieonderzoek naar pensioenfondsen en introduceerde me bij allerlei mensen in de sector. ‘Ik ga bijna met pensioen, dus aan mij hebben ze nog maar weinig, maar jij kunt een nieuwe stem zijn om bijvoorbeeld het belang van duurzaamheid in pensioenen te behartigen,’ gaf hij als reden. Hij nam me gewoon mee naar meetings, zo ook een keer eentje met minister Koolmees. Midden in zo’n bijeenkomst stuurde hij me dan een berichtje: ‘Nikki, jij gaat nú een hele scherpe vraag stellen.’

Fotografie: Pieter Bas Bouwman