Wat was je eerste baantje?
Mijn eerste geld verdiende ik met het verkopen van gekopieerde CD’s aan schoolgenootjes op mijn basisschool in Eemnes. Ik was toen een jaar of tien. Het liep zo goed dat ik promotie A4’tjes ging ophangen in de hele school. Met natte ogen liep ik de kamer van de schooldirecteur uit nadat ik te horen had gekregen dat ik iets illegaals deed.

Hoe leg je aan een kind uit wat je doet?
In de kern is Tonny Media een podcastbedrijf, maar aan een kind zou ik uitleggen dat we een ideeënfabriek zijn. Ideeën tot werkelijkheid maken, dat is het fijnste gevoel dat je kunt hebben. We hebben superveel creatieve mensen verzameld zodat we een cool idee meteen zelf kunnen maken. Dat zijn meestal podcasts, maar het kan ook een video, campagne of event zijn. We hebben ook vormgevers en videoproducers in dienst, zodat we alles in eigen huis kunnen doen.

‘In de kern is Tonny Media een podcastbedrijf, maar aan een kind zou ik uitleggen dat we een ideeënfabriek zijn. Ideeën tot werkelijkheid maken, dat is het fijnste gevoel dat je kunt hebben’

Tonny Media, waarom die aparte naam?
Toen Sander Schimmelpenninck, Jaap Reesema en ik de Zelfspodcast begonnen dachten we dat er vooral brallerige studenten zouden luisteren, de presentatoren zijn toch twee omhooggevallen kakkers. Maar op ons Instagram account zagen we dat ene Tonny, een vrouw van 65 uit Duiven, alles wat we deden een like gaf. Dat bevestigde dat onze doelgroep veel groter was. Vanaf dat moment noemden we onze superfans ‘Tonny’s’. Omdat we op de dag voordat we onze B.V. gingen oprichten nog geen naam hadden, hebben we ons bedrijf genoemd naar onze eerste superfan.

Wat is je grote droom?
Het is de laatste twee jaar zo snel gegaan met Tonny Media dat ik nu m’n droom moet bijstellen. In de beginfase was de droom om van de productiepartij achter de Zelfspodcast uit te groeien naar een volwaardig bedrijf dat podcasts maakt. Nu is de droom ‘dat we al onze ideeën tot werkelijkheid kunnen maken’. Dit kunnen we de komende honderd jaar nog groots invullen.

Zou je ook graag overgenomen worden, zoals Dag & Nacht media door Podimo?
Tonny is de afgelopen jaren mijn ziel en zaligheid geweest. Ik ben hier tachtig uur per week, als eerste binnen, als laatste weg. Als ik m’n bedrijf zou verkopen, wat moet ik dan doen met m’n leven? Ik heb zoals zo’n beetje elke millennial een lange weg bewandeld om erachter te komen wat de leukste baan is. Die heb ik eindelijk gevonden, inclusief de vrijheid dat je geen baas hebt.

Welke carrière heb je hiervoor opgegeven?
Tot vier jaar geleden was ik strategy consultant bij SparkOptimus. Mensen die hun corporate eerste baan verlaten gaan meestal eerst een half jaar op Bali zitten bedenken wat ze gaan doen. Ik nam me voor: ik ga drie maanden lang alleen maar podcasts maken.  Mijn laatste werkdag was op een vrijdag, de maandag erop begon ik aan voetbalpodcast ‘De Derde Helft’, een toevalstreffer die nog steeds loopt.

‘Eerst zaten we met z’n allen in dezelfde ruimte en sprak ik iedereen op een natuurlijke manier. Nu zitten we in de groeifase van vijfendertig tot vijftig mensen’

Hoe gaat het leidinggeven je af?
Goed, zeker in de fase waarin we groeiden van vijf naar vijfentwintig mensen. Een ‘wolfpack’ creëren, met z’n allen een droom najagen, dat past bij me. Eerst zaten we met z’n allen in dezelfde ruimte en sprak ik iedereen op een natuurlijke manier. Nu zitten we in de groeifase van vijfendertig tot vijftig mensen. Je wordt afhankelijker van processen en een goede organisatiestructuur, er ontstaat wat meer afstand. Ik vind het spannend hoe dit me zal afgaan, gelukkig hebben we een supersterk management team.

Jullie doen veel met bekende Nederlanders en influencers. Moet er altijd een element van beroemdheid in zitten om een podcast een kans te geven?
Ja, al zeg ik dat met pijn in mijn hart. De romantiek van de begintijd, rond 2018, is er niet meer. Niemand kende destijds de presentatoren van de ‘De Derde Helft’, nu lukt bijna niets meer voor een breed publiek zonder een BN’er. Maar dan ben je er nog niet. Goed formatteren is een kunst. Luisteraars denken misschien: de microfoon gaat aan en dan weer uit. Maar er zit zo veel werk achter wat je niet hoort. De structuur, de knipjes. Er gaat altijd een redacteur of regisseur mee de studio in. Onze strikte conceptontwikkeling vinden BN’ers niet altijd leuk. Er moet een bepaalde chemie ontstaan. Er zijn ook mega-namen geweest die het gewoon niet konden.

Van welke misstap of vergissing heb je veel geleerd?
Adverteerders overtuigen van de waarde van podcasts was een hele kruistocht. In het begin ging ik, door mijn gebrek aan ervaring met de mediawereld, superscherp elke onderhandeling in, met gestrekt been. Terugkijkend denk ik: een beetje dimmen was beter geweest. Nu neem ik meer verlies in contractonderhandelingen. Je moet je toch aanpassen aan wat normaal is in de markt.

‘Ik moet oppassen dat ik niemand over het randje duw. Gelukkig zeggen medewerkers die me goed kennen gewoon: ‘doe even normaal Titus, dat gaan we niet doen’

Wat doe je om het vol te houden?
Ik heb aan alles gesnuffeld: mediteren, het bijhouden van een dankbaarheidsboek en ga zo maar door. Maar het enige wat bij mij werkt is sporten: wielrennen, kitesurfen en golfsurfen. Als ik uitgeput van het peddelen in de golven lig denk ik eindelijk aan niks.

Wat is je irritantste eigenschap?
Ik denk te vaak dat andere mensen zijn zoals ik. In de beginfase van Tonny Media had ik echt het idee: dit is het allerbelangrijkste ooit en daar moeten we ons leven voor geven. Om elf uur ’s avonds verstuurde ik nog mailtjes met nieuwe ideeën. Maar andere medewerkers hebben geen aandelen en willen gewoon om zes uur naar huis. Ik moet oppassen dat ik niemand over het randje duw. Gelukkig zeggen medewerkers die me goed kennen gewoon: ‘doe even normaal Titus, dat gaan we niet doen.’

‘Vaak kreeg ik de vraag: jij werkt toch voor Sander en Jaap? Sander en Jaap zijn aandeelhouders, maken een podcast en zijn het uithangbord. Dat zij alle exposure krijgen is bewust en absoluut niet iets waar ik mee zit’

Hoe ga je om met conflicten?
Sommige conflicten begrijp ik: adverteerder x wil bedrag y niet uitgeven. Daar zit ik niet lang mee. Maar relationele dingen, emotionele conflicten, hoe klein ook, die raken me veel meer. Het moet altijd uitgepraat worden, anders kan ik zelf niet door. Als het grondig misgaat ergens in het bedrijf reageer ik gewoonlijk rustig, tenzij het mijn eigen schuld is. Dan ben ik boos op mijzelf en word ik grappig genoeg heel chagrijnig en uit ik dat ook naar anderen. Ik ben blij dat ik deze eigenschap van mezelf nu herken.

Wat wil je veranderen aan de status quo?
Vanwege ‘brand safety’ willen adverteerders zich vaak niet verbinden aan podcasts met gevoelige thema’s zoals oorlog, seks of politiek, we krijgen dan vaak direct nee te horen. Bijvoorbeeld bij onze podcast met Jelle Brandt Corstius over de oorlog in Oekraïne. Maar voor en na Nieuwsuur heb je toch ook reclamespotjes? Je kunt als bedrijf een super oprechte journalist steunen en hierdoor sympathiek naar voren komen. Doordat we elke advertentie afstemmen op de podcast krijg je geen onverwachte ongelukken.

Wat is een misverstand over jou?
Vaak kreeg ik de vraag: jij werkt toch voor Sander en Jaap? Sander en Jaap zijn aandeelhouders, maken een podcast en zijn het uithangbord. Dat zij alle exposure krijgen is bewust en absoluut niet iets waar ik mee zit. Zet mij niet voor een camera, want ik vind het verschrikkelijk en dat geldt ook voor de kijkers van zo’n filmpje. Mijn rol is om op de achtergrond te cheffen en een bedrijf te bouwen. Ik hoef goddank niet het gezicht te zijn. Daar zijn Sander en Jaap ook vele malen beter in.

Fotografie: Pieter Bas Bouwman